Czas byłoby nieco wskrzesić wątek.....
[center]
Pedały MTB Campagnolo[/center]
W czasie siedmiu lat egzystencji górskich grup włoskiego wytwórcy istniały w zasadzie jedynie dwie konstrukcje,
które stanowiły bazę dla wszystkich odmian jakie znaleźć można w katalogach.
Pierwszą z nich były pedały Euclid które przedstawione zostały wraz z całą grupą w katalogu 9/1988.
Producent w katalogu opisywał je tak:
"Precyzyjnie wykonana platforma otacza wyjątkowo solidny korpus pedału. Jakość Campagnolo i niezawodność są bardzo dobrze widoczne w pedałach Euclid. Gruba warstwa anody na platformach, precyzyjne wykonanie korpusu, a zwłaszcza osi które pochodzą z szosowych modeli używanych przez profesjonalne teamy. Wnętrze pedału jest chronione przez specjalną uszczelkę która zapewnia doskonałe uszczelnienie"
[center]
Schemat konstrukcji pedałów Euclid w wersji LG i późniejszej SM oraz opcjonalne dodatki[/center]
[center]
Wersja LG z nakładkami. Zdjęcie z ebay.com[/center]
[center]
Wersja SM oraz półnoski[/center]
Rzeczywiście oś pedału i łożyska pochodziły z najwyższej szosowej grupy Record, korpus ze względu na przeznaczenie oczywiście znacznie się różnił:
górska odmiana była wyjątkowo masywna i solidna. Dodatkowo posiadały uszczelnienie, co było nowością, gdyż szosowe komponenty w owym czasie jeszcze go nie miały.
Platforma pokryta była twardą anodą w kolorze grafitowo-brunatnym, z wyglądu była bardzo podobna do anody na obręczach Campagnolo, i jeśli jakość powłoki była również zbliżona to na prawdę była bardzo dobra.
Pedały mogły być stosowane w kilku różnych konfiguracjach:
- z klasycznymi noskami i paskami zapożyczonymi z grupy Record
- z dedykowanymi półnoskami z tworzywa,
- z osłonami na platformy wykonanymi z tworzywa, które miały "dawać możliwość użytkowania pedałów ze zwykłymi butami sportowymi bez uczucia dyskomfortu" jak podawał katalog.
- i oczywiście solo, bez żadnego z ww dodatków
W katalogu wydanym w kwietniu 1989 roku pojawiła się druga - nieco lżejsza wersja oznaczona jako SM (równocześnie wcześniejszą oznaczono jako LG)
Platforma była w nich mniejszych rozmiarów dzięki czemu siła przekazywana przez but koncentrowała się bliżej osi pedału, mniejsza była też szansa na zrobienie "cyrkla" czyli zahaczenia o ziemię podczas składania się w zakręcie, co w starszej konstrukcji mogło stanowić problem:
mniejszy był równierz sam korpus.
Również w kwietniu 1989 zadebiutowała grupa Centaur klasyfikowana "oczko" niżej niż Euclid. W niej także pojawiły się pedały o identycznej konstrukcji i także w rozmiarach SM i LG.
Od pedałów Euclid odróżniały się wykończeniem, korpus nie był polerowany na lustro, a platforma była anodowana na srebrno. Trudno powiedzieć, czy wnętrze czymś się różniło, ośka kręci się tak samo dobrze: płynnie i delikatnym oporem.
Egzystencja tej konstrukcji w Euclid i Centaur zakończyła się w 1989 roku, w kolejnym roku grupy te otrzymały nowe pedały. Jednak nie znikła jeszcze całkowicie, bo w katalogu z czerwca 1990 pedały z grupy Centaur były dostępne jako opcja w nowej grupie Olympus, z 3 miesiące później w katalogu wydanym z okazji targów w Anaheim w Kalifornii świat ujrzała "budżetowa" grupa Themis w której znalazły się pedały tej konstrukcji, lecz miały gorsze wykończenie powierzchni. Jak się kręciły nie wiem bo dotąd nie miałem ich w rękach, ale prawdopodobnie nie gorzej niż te wcześniejsze. Jeśli analizuje się katalogi Campagnolo MTB trudno oprzeć się wrażeniu, że w taki sposób czasem pozbywano się nadmiernych ilości części, których nie udało się upłynnić wcześniej.
Inny przykład to wózki tylnych przerzutek Centaur w 1992 roku - były identyczne jak Olympus 1990-1991 która to grupa zakończyła swoją egzystencje, po czym w 1993 roku znowu były takie jak w Centaur 1990/1991
[center]
Pedały w wersji Themis. Zdjęcie ze strony mtbkult.de[/center]
[center]
Schemat konstrukcji pedałów w wersji z roku 1990[/center]
W katalogu wydanym w czerwcu 1990 roku pojawiły się pedały nowej konstrukcji, która pozostała standardem do 1995 roku a więc do wyjścia Campagnolo z rynku MTB. Podobnie jak wcześniej, najwyższa grupa Record OR miała pedały z polerowanym korpusem, i twardo anodowaną platformą, we wszystkich pozostałych platforma była malowana na czarno, skutkiem czego po krótkim jak mi się wydaje okresie eksploatacji, spod malowania zaczynały przezierać srebrne prześwity metalu.
Nie wiem dlaczego, ale większość używanych pedałów tej konstrukcji jakie pojawiają się na aukcjach internetowych pozbawiona jest zaślepki zamykającej dostęp do wnętrza na końcu osi.
Sam mam takie kupione razem z rowerem i też nie mają zaślepek. Z drugiej strony zaślepki jak się później okazało są metalowe i wkręcane na drobnozwojowym gwincie, więc mogło by się wydawać, że nie powinny odpadać...
Nowe pedały były lżejsze o poprzedników, waga pary wynosiła 370g, starsze w wersji SM ważyły 460g. Oś w wersji Record OR pochodziła z szosowej grupy Chorus, a więc niższej niż w przypadku poprzedników.
[center]
Zdjęcie: Marcin74
[/center]
[center]
[/center]
Na koniec należy wspomnieć o jedynych zatrzaskowych pedałach MTB w ofercie Campagnolo. Była to konstrukcja francuskiej firmy LOOK, która powstała podobno w Kalifornii.
Od szosowych pedałów z których LOOK do dziś jest znany różniły się konstrukcją bloku, który był odchudzony i przypominał dużą literę T. Ponadto sam pedał posiadał pod blokiem otwory, których zadaniem było pomóc w oczyszczaniu z błota.
Zostały one zaprezentowane w katalogach z 1991 roku na rok 1992 i były ukryte z tyłu katalogu w najniższej wtedy grupie Centaur. Można więc sądzić że Campagnolo nie miało do nich przekonania. W katalogu na 1993 i późniejszych nie były już dostępne.
Na zdjęciach poniżej pokazane są pedały Euclid i Centaur w starszej wersji, oraz Centaur w nowszej wersji:
[center]
[/center]